Afazja to zaburzenie funkcji językowych powstałe na skutek uszkodzenia mózgu. Proces diagnozy tej trudności wymaga specjalistycznej wiedzy i zaangażowania kilku ekspertów. W artykule wyjaśniamy, kto diagnozuje afazję oraz jak krok po kroku przebiega diagnostyka afazji.
Kto zajmuje się diagnozowaniem afazji?
Diagnostyka afazji leży w kompetencjach neurologów, logopedów specjalizujących się w neurologopedii, a także psychologów klinicznych. Najważniejszą rolę pełni neurolog, który ocenia podłoże neurologiczne zaburzenia. Następnie do procesu dołączają neurolodzy lub neurologopedzi, przeprowadzający szczegółową ocenę zdolności językowych. W określonych przypadkach wsparcie dostarcza neuropsycholog, analizując szerszy kontekst funkcjonowania poznawczego pacjenta.
Jak wygląda proces diagnostyki afazji?
Diagnostyka afazji obejmuje kilka etapów. Początkowo gromadzi się szczegółowy wywiad medyczny oraz dokumentację obrazową mózgu. Kluczową częścią jest badanie neurologiczne służące identyfikacji przyczyn uszkodzenia struktur mózgowych odpowiedzialnych za mowę.
Kolejną fazą jest profesjonalna ocena funkcji językowych. Neurologopeda przeprowadza standaryzowane testy oraz zadania diagnostyczne, które pozwalają wykryć rodzaj i zakres zaburzeń mowy. Ocenie podlegają: rozumienie mowy, zdolność powtarzania, nazywania i artykulacja. Szczegółowa diagnoza kończy się określeniem typu afazji oraz przygotowaniem indywidualnego planu terapii.
Znaczenie specjalistycznej diagnostyki afazji
Wczesna i precyzyjna diagnoza afazji umożliwia szybkie rozpoczęcie terapii logopedycznej oraz wdrożenie odpowiednich metod leczenia. Dokładnie przeprowadzony proces diagnostyczny zwiększa szanse na poprawę funkcji językowych pacjenta. Wielospecjalistyczny zespół zapewnia kompleksową opiekę, dostosowaną do indywidualnych potrzeb chorego.
AktivKids.pl to portal o rozwoju i zdrowiu dzieci dla rodziców, którzy cenią rzetelną wiedzę podaną bez zbędnych ozdóbek. Łączymy ekspertyzę specjalistów z praktyką codziennego rodzicielstwa – piszemy o tym, co faktycznie działa, nie o tym, co brzmi pięknie w teorii. Żadnych rewolucji ani cudownych metod, tylko sprawdzona wiedza, zdrowy rozsądek i szacunek dla tego, że rodzicielstwo jest wystarczająco trudne bez dodatkowej presji idealności.